De West-Friese schuitenclub bestaat al ruim 40 jaar en ieder jaar organiseert deze club een aantal wedstrijden met de originele veldschuiten die vroeger door de boeren werden gebruikt.
Maar ook hebben deze schuiten rondgevaren in het “waterlandse” en nog weer later in hun oorspronkelijke vaarwater van “West-Friesland”. Onder de namen “de Turk” en “de Trekschuit” hebben ze daar hun 2e leven gekregen door voor 1000den kinderen van 12 tot 16j rond te varen.
s ‘Ochtens na de schippersbespreking werd de gage uitgedeeld om ergens in een dorpje de dagelijkse inkopen te doen. Al zeilend,roeiend en ook kloetend word een camping aangedaan en als de tent over de boot werd getrokken, kon er gekookt worden. Dit alles werd door een instructeur(trice) begeleid. s’ Avonds was er puzzeltocht door bijv. Enkhuizen of een kampvuur. Nu weer veel later liggen er nog een paar van die veldschuiten bij de Ecomolen te genieten van hun 3e leven.
Dit alles bij een prachtig natuurgebied aan de Saöne.
Al honderden jaren daarvoor was de boer in de polder “de vier noordekoggen” en “het grootslag” uitgerust met zo’n schuit,een eg en een stukje land. De schuiten werden eerst van hout gemaakt en later van ijzer geklonken. Deze schuiten staan al op oude schilderijen van 1400 n.chr. En toen waren er natuurlijk nog lang geen motoren. Er werd met deze schuiten gezeild en bij tegenwind,gekloet. Behalve dat zeilen veel makkelijker gaat als kloeten is het ook zeer rustgevend. Als na een dag van noeste arbeid op de akker men naar “moeder de vrouw” terug voer dan was zeilen de manier om even uit te rusten.10 tallen werfjes en zeilmakers verdienden dan ook mede hun brood aan deze prachtige cultuur. Helaas pindakaas!! Eerst kwam de motor en nog weer later werd de vaarpolder verkavelt tot rijpolder en honderden kleine boeren werden in fabrieken geplaatst om zo hun geld te verdienen. De schuitjes verpieterden en de werfjes sloten. Een cultuur dreigt verloren te gaan, ware het niet dat een aantal jonge lieden als pieter knor, jan den hartog , janke hilhorst en ga zo maar door, het leuk vonden om met deze schuiten te zeilen en zo ontstond een heuse club die vaak op de Grote Vliet samen kwamen om daar een wedstrijdje te organiseren. De hoofdprijs was een kist piepers en eenmaal thuis werd er nog eens extra nagezeild(borreld).Helaas de mensen van het eerste uur doen niet meer mee maar een nieuw groepje enthausiaste mensen doet nu mee met de wedstrijden.
Echter het aantal mensen wat nog een schuit heeft wordt zienderogen minder en ook zijn er al een aantal mensen naar het eeuwige verhuisd ,dus een groot stuk boeren cultuur dreigt te verdwijnen.
Steeds meer schuiten zijn zo slecht dat ze “op” zijn en het onderhoud is peperduur. Gelukig worden er nog nieuwe schuiten gemaakt maar dan moet je wel heel diep in de buidel tasten en voor jonge mensen is dit bijna ondoenlijk.
De laatste wedstrijd deden er nog maar 7 schuiten mee en de noodklok is geluid.
De ins en ouds van deze wedstrijd staan binnenkort op you-tube.com en als U eens wilt kijken hoe zo’n wedstrijd gevaren wordt kom dan op tzt naar de grote Vliet om eens een stukje mee te zeilen en de unieke sfeer te proeven .
Eind mei en in het begin van September zijn er de eerstvolgende wedstrijden maar als U toevallig langs de Grote Vliet rijdt dan ziet U soms de prachtige sprietzeilen aan de horizon, dan zijn de echte liefhebbers als Johan,Koos of iemand anders aan het zeilen.
Hebt U opmerkingen of wilt U eens meevaren,stuur dan een mailtje naar info@de-ecomolen.nl.
Wedstrijden 2017